φάγησις

-ήσεως, ἡ, Α

το να τρώει κανείς άπληστα, αδηφαγια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. φαγ- τού αορ. β' τού ρ. ἐσθίω «τρώγω» (βλ. λ. φαγεῖν) + κατάλ. -ησις (πρβλ. σίτ-ησις)].